کاش یاد بگیرم ادم مدرنی باشم...

و هر بار که دلتنگت میشوم

به جای اشک و بغض به این جمله اکتفا کنم...

که هوای این روزها ادم را افسرده میکند...

رو آیه های بارونی نوشتم:

بسته به تو جونم و سرنوشتم...

تو مظهر تحملی تو ماهی

"عشق منی"

"برام تو تکیه گاهی"

بعد از تو

هوای دو سوی پنجره

بارانی است!!

ما که از هرچه ترسیدیم سرمان امد

بیا تمرین کنیم

کمی هم از خوشبختی بترسیم!!

خسته ام از کلمات تکراری

فقط چند سطر سکوت

به دلخواه خود معنایش کن

.

.

.

پیشانیم چسبیدن به سینه ای را میخواهد

و چشمانم خیس کردن پیراهنی را

عجب بغض پر توقعی دارم من امشب...

گاهی بعضی کلمات و جمله ها

حکم همون تیغ رو دارن رو شاهرگت

مثل

"جدایی""ترک کردن""فراموش شدن"

"چاره ای نداشتن""اخر راه بودن"

 هرگز جدا از من نشو

هیچوقت ترک و فراموشم نکن

همیشه چاره ای هست

وقتی با هم باشیم این راه بی انتها میشه از اخرش برام نگو.

عشق لیاقت میخواهد و عاشق شدن جرات

همیشه در پی کسی باش که

با تمام کاستی و کمی و عیب هایت

به تو عشق بورزد

 و تو را به همه ی دنیا نشان دهد و بگوید

این همه ی دنیای من است

.

.

.تقدیم به همه ی دنیایم

گاهی دوس دارم بگویم:

اغوشت را تنگتر کن

حسادت میکنم به هوایی که

بین من و توست  :((